Een matchdiner, een gesponsorde wedstrijdbal, een zon die ons verplichtte een hand boven de ogen te houden, en twee elftallen die op het moeilijk bespeelbare veld het beste van zichzelf wilden geven. Cis en Lex Hermans, vader en zoon sponsorden uit sympathie de wedstrijdbal, en mochten daarom de aftrap geven. Een aftrap waarvan iedereen hoopte dat het de start was van een nieuwe zege!

0 op 15, 20 tegendoelpunten, 6 keer gescoord, dat was de zware balans van de voorbije 6 wedstrijden. Leg dan nog het aantal gekwetsten en geschorsten bij op deze stapel drama, dan zou je kunnen beginnen twijfelen van welk hout nog pijlen maken. Het nieuwe jaar moest een wending brengen, maar de eerste wedstrijd vorige week tegen Pulle gaf nog niet direct een teken van hoop.

KSK Kasterlee stond na de eerste speeldag met lege handen na onze prestatie van formaat op zaterdag 1 september. Het was nu zondag 16 december, en na onze 0 op 9 en de 15 op 15 van Kasterlee wisten we dat het een moeilijke partij zou worden. Het begon ook allemaal met een rariteit wanneer de lijnrechter zich van bij de eerste minuut bedreigd voelde door een supporter "achter de platen", zoals we dat zeggen. Zolang de supporter daar niet weg was, zou de wedstrijd niet verder gaan. Het was waarschijnlijk een protestactie, dit keer niet van de gele hesjes maar van de man met het gele vlagje... 

De laatste zondag van november, een matchdiner met een goed gevulde kantine, de Linda's die de wedstrijd op gang cheerleaden voor de wedstrijd en tijdens de rust, een wedstrijd tussen de derde en de elfde in de reeks. Op papier een haalbare kaart, maar op papier is nog nooit een voetbalwedstrijd gespeeld. Op het gras daarentegen over twee speelhelften, tussen twee doelen, daar ligt de zone van de waarheid. En dat de waarheid soms hard kan zijn, dat leerden we vandaag.